ΤΜΗΜΑ 2
ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΛΗ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩ
"ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ"
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
Με αφορμή την σχολική μας δράση στο τέλος της βδομάδας για την παράδοση των καπακιών που μαζεύαμε όλο το χρόνο
ξεκίνησε μια συζήτηση στην παρεούλα για το τι πιστεύουν τα παιδιά για τους ανθρώπους με ιδιαίτερες ανάγκες.
1) Είμαστε όλοι ίδιοι;
Κοιτάξαμε γύρω γύρω στην παρεούλα και διακρίναμε ομοιότητες και διαφορές
Συζητήσαμε ότι μοιάζουμε σε πολλά σημεία και σε πολλά διαφέρουμε γιατί ο καθένας μας είναι
"Ένας και μοναδικός"
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες και στερούνται τις δικές μας δυνατότητες διότι κάτι στο σώμα τους δεν λειτουργεί καθόλου.
Πως αισθάνονται;
Θα θέλατε να δοκιμάσετε να παίξετε με μπαλόνια αλλά με συγκεκριμένο τρόπο;
Έτσι ξεκίνησαν δύο πολύ όμορφες μπαλονομέρες!
2α) Αν δεν έβλεπα;
Προσπαθούσαμε να βρούμε τα μπαλόνια στον κύκλο που έκαναν οι συμμαθητές μας και μόνη βοήθεια ήταν ο ήχος που έβγαζε ο συμμαθητής μας που φορούσε το μπαλόνι.
Εκφράσαμε τη δυσκολία αλλά και το φόβο που αντιμετωπίσαμε!
2β) Διαβάσαμε το παραμύθι: "Ο Σβέτλα στο Γιγαντονήσι" Της Ιωάννας Κυρίτση Τζιώτη
Ο μικρός Σβέτλα ραφτάκος στο επάγγελμα αγαπούσε τα αστέρια μόνο μέσα από το βιβλίο που του είχε αφήσει κληρονομιά ο παππούς του. Μάταια προσπαθούσε να βρει έστω ένα αστεράκι στον ουρανό με το τηλεσκόπιο του (κληρονομιά κι αυτό του παππού). Οι φήμες έλεγαν πως τα αστέρια τα είχε κλέψει ένας εγωιστής και κακός γίγαντας που ζούσε στο Γιγαντονήσι. Ο Σβέτλα με τη δύναμη της αγάπης του για τα αστέρια σκαρφίστηκε τον τρόπο που τον πήγε στο Γιγαντονήσι, χρησιμοπολίησε το μυαλό και τα εργαλεία ραφτικής για να ξεπεράσει τα εμπόδια και έφτασε στο σημείο που ήταν παγιδευμένα . Ήταν ένα γιγάντιο μπαλόνι που ασταποβολούσε. Με τη βελόνα του τα ελευθέρωσε και τότε είδε τον Γίγαντα να κλαίει γιατί δεν έβλεπε καλά και τώρα πια δεν θα χαιρόταν ότι αγαπούσε πιο πολύ στον κόσμο. Ο Σβέτλα βοήθησε τον Γίγαντα να δει τα αστέρια με το τηλεσκόπιο του, το οποίο του χάρισε και εκείνος υποσχέθηκε ότι δεν θα τα ξαναμάζευε. Έζησαν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα!
Ένα παραμύθι που μας έδωσε την ευκαιρία για συζήτηση και την ανάδειξη της ευχαρίστησης που παίρνεις όταν προσφέρεις αλλά και για το ότι δύο τόσο διαφορετικά πλάσματα μπορούν να έχουν κοινά ενδιαφέροντα που τους ενώνουν!
3) Προσπαθώ χωρίς τα χέρια μου!
 |
| Προσέξτε να μην πέσει το μπαλόνι! |
 |
| Πως θα μπει το μπαλόνι μέσα στο κουτί χωρίς να το πιάσω; Εκφράσαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε! Είδαμε εικόνες στο διαδίκτυο από ανθρώπους που δεν έχουν χέρια και όμως ζωγραφίζουν καταπληκτικά.  4α) Προσπαθώ χωρίς τα πόδια μου  Προσπαθούμε να φτάσουμε στο κουτί μόνο με τη δύναμη των χεριών μας και να βάλουμε ή να βγάλουμε το μπαλόνι. Εκφράσαμε τη δυσκολία της προσπάθειας. 4β)Συζητήσαμε:  είδαμε στο youtube το παραμύθι "Η Αργυρώ γελάει" Του Jeanne Willis και συνειδητοποιήσαμε ότι η Αργυρώ τραγουδάει, κάνει κούνια κι όλο μας χαμογελάει. Η Αργυρώ είναι θυμωμένη, είναι ευχαριστημένη είναι χαρούμενη ή είναι λυπημένη.Η Αργυρώ δε διαφέρει σε τίποτα από τα άλλα παιδιά... Είδαμε βιντεάκια από αθλήματα με καροτσάκι στο youtube  Καταλάβαμε ότι όλα μπορεί να τα κάνει ο άνθρωπος αρκεί να το θέλει πολύ και να έχει και την κατάλληλη φροντίδα! Κι εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε γι αυτό μαζεύαμε καπάκια όλο το χρόνο για να αποκτήσει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να περπατήσει καροτσάκι. Υπάρχουν και άλλα πλάσματα στη φύση που γεννιούνται με λιγότερα μέλη Είδαμε το βίντεο "Το δώρο" 5) Ενδιαφέρομαι και ενεργώ Την Παρασκευή 27/5 είχαμε ραντεβού με τον κο Μπάμπη Δούναβη ( υπέυθυνο από το Δήμο Περιστερίου) για να παραδώσουμε τα καπάκια. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία που αποτέλεσε βίωμα αλλά και χαρά για την προσφορά. Εννοείται πως δεν έλειψε και το παιχνίδι! Παραδώσαμε τα καπάκια!  Γνωριστήκαμε και κάναμε ερωτήσεις  Πεινάσαμε και κάναμε  Μετά έγινε  μας έκανε εντύπωση!  και τέλος  Γυρίσαμε όλοι ενθουσιασμένοι!  |
